γαίεσκον ἔχαιρον Η

Grammatical information: v.

Meaning: `brighten up, be glad' (Il.)

Other forms: present; further only fut. γανύσσομαι (Il. 14, 504); late perf. γεγάνυμαι.

Compounds: Γανυ-μήδης etc..

Derivatives: γανύματα ἀρτύματα (AB), γανύσματα (Paul. Sil.), from which (with rhotacism) γανύρματα H. (Baunack Phil. 70, 374f.); γανυρόν λευκόν, ἡδύ, ἱλαρόν H. ( γανερόν EM), γανυτελεῖν γανυπελεῖν, ἡδύσματα ποιεῖν H. γάνος `brightness, joy' (Sapph.). with γάνωμα = γάνος (Ph.), γανώδης (Thphr.), διηγανές λαμπρόν H. and γανόομαι (Anacr.) with γάνωσις (Plu.). - Denomin. γανεῖν λευκαίνειν (H., EM). Pres. γανύσκομαι (Them.). - Homeric ptc. γανόωντες, γανόωσαι etc. `glitter, gleam' (Il.), innovations after the verbs in - ανάω (s. Risch 274, Chantr. Gramm. hom. 1, 360), late pres. γανόωσιν (Arat. 190) and γανάσσαι σμῆξαι, ἡδῦναι H. - γαίων in κύδει γ.; γαίεσκον ἔχαιρον Η.

Origin: IE [Indo-European] [353 * geh₂u- `be bright, be glad'

Etymology: γάνυμαι is an old nasal present * gh₂-n-u-, cognate with γαίων from *γᾰϜ-ι̯ω \< *gh₂u-i̯ō. Further perhaps to γαῦρος (* geh₂u-ro-) and γηθέω, q. v..

Page in Frisk: 1,289